İmkansızın Şarkısı

Ne zamandır yazamıyordum ve bir daha hiç yazamayacakmışım gibi hissediyordum.Filmler izledim,kitaplar okudum gezdim anlatılacak şeyler bulunabilirdi ama demek ki yazabilmem için gerçekten çok etkilenmem gerekiyormuş.Ben uzun süredir beni bu kadar sarsıp içine alabilecek bir kitap okumamıştım.Bloglarınızda Haruki Murakimi'yi çok görmüştüm ve kendime bir iki ay önce İmkansızın Şarkısı'nı satın almıştım.Çünkü festivalde de bunun bir kitaptan uyarlama olduğunu görmüştüm ama okumadan gitmek istememiştim.Şimdi bugünlerde sinemaya geleceğini duyunca 8 ağustosta başladım okumaya ve az önce bitirdim.

Yaşadığım coğrafyadan bu kadar uzaktayken kendime bu kadar yakın hissedebilmem yazarın bunu hissettirebilmesi bence müthiş bir şey.Duyguların derinliği Vatanabe'nin adını koyamadığı tüm bu hislere karşı
asil davranışları,Midori'nin cesurca duygularını ifadesi,Reiko'nun tuhaf kaderi ve bilgeliği daha birçok güzel şey.Murakami bunun yanında pek çok kitap ve müzik veriyor alttan alttan.Hepsini tek tek not aldım.Kitapta geçen her bir müziği dinledim ama en çok da Jim Morrison'ı dinledim!Bir de kitapta geçmiyor ama ben okurken Ikuku Kawai'den Passion 'ı  dinledim çok iyi gitti.


Yarın filmini izlemeye gideceğim bakalım o nasıl bir etki yaratacak,şimdilik benden bu kadar...